Από σήμερα η πόλη μας θα είναι φτωχότερη κατά έναν αξιόλογο, φωτισμένο συμπολίτη μας, που με την παρουσία του και το έργο του, λάμπρυνε την κοινωνία μας.
ΔΑΣΚΑΛΕ, προσωπικά συναντηθήκαμε το 1966, όταν μία μικρή ομάδα μαθητών ήρθε κοντά σου για να προετοιμαστούν στην έκθεση, για τις πανελλήνιες εξετάσεις του έτους 1967.
Ρουφούσαμε κάθε λέξη που έλεγες, κάθε συμβουλή που μας έδινες.
Προχωρήσαμε, δημιουργήσαμε, κάναμε οικογένειες και από μαθητές σου, ύστερα από πολλά χρόνια, γίναμε φίλοι. Γιατί αυτό ήσουν ΔΑΣΚΑΛΕ, με έναν μαγικό τρόπο κατάφερνες ο μαθητής σου να σε σέβεται ως καθηγητή και να σε νιώθει φίλο, συγγενή, δικό του άνθρωπο.
Βρεθήκαμε με την αγαπημένη μας Κική στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα το 1999, τότε που έψαχνε το αρχείο, διάβαζε τα πρακτικά, για να ετοιμάσει το βιβλίο της Φιλοπτώχου, για την επέτειο των 100 χρόνων, το 2002. Σταθήκατε κοντά στην οικογένεια του Πουλιδείου Γηροκομείου, πάντα με προθυμία και καλοσύνη, να στηρίζετε το έργο μας.
Μαζί με την αγαπημένη σου Κική ήσασταν ένας φωτεινός φάρος γνώσεων στην πόλη μας που τώρα θα μας φωτίζετε από ψηλά.
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλοπτώχου Αδελφότητος εκφράζουν την θλίψη τους και τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στα παιδιά και τα εγγόνια σου.
Δεν σε ξεχνάμε
Καλό ταξίδι ΔΑΣΚΑΛΕ…
* Η φωτογραφία των αγαπημένων μας είναι από το αρχείο της σελίδας μας. Τιμώντας την «Γιορτή της μητέρας» στο Πουλίδειο τον Μάιο του 2018.
Κοινοποίηση